Spikkels

Eerder schreef Elsje al over het heerlijke ijs van Roberto en aangezien het goede weer aanhoudt, is het een dagelijks gevecht om de verleiding van het koele genot te weerstaan. Na de moeilijke keus: welke smaken wil ik in welke volgorde in mijn hoorntje geschept, volgt de moeilijke keus om wel of geen 'topping' (slagroom, nootjes of spikkels) te nemen. Voor de jongste kinderen is het ijsje pas compleet als er spikkels op zitten. Daar houdt Elsje dan weer niet van. Tenminste, niet van het soort spikkels dat door de ijscoman geserveerd wordt.

Van wat voor soort spikkels houdt Elsje dan wel? Van sproeten! En daar zorgt het goede weer gelukkig ook voor: een uitbarsting van sproeten in de gezichtjes van een aantal van de kinderen. Zo'n vrolijk gezicht! Ooit zocht Elsje haar mannen er zelfs uit. Haar eerste vriendje, Eric (of Erik, dat weet ze niet meer) in de zesde klas was eigenlijk maar een dikkig en in Elsjes herinnering ook een dommig jochie. Maar hij zat ónder de sproeten en tja, dat bekoorde Elsje zozeer dat ze bereid was zijn verdere tekortkomingen over het hoofd te zien.

Later kwamen er andere criteria bij zoals lichte ogen en krullend haar. Inmiddels is een perfect gebit het allerbelangrijkste fysieke kenmerk om Elsjes adoratie te verdienen. Maar de liefde voor sproeten is nog immer een goede tweede. Dus, Sjaak, mocht je ooit in de verleiding komen een tattoo te laten zetten, maak er dan maar een met sproeten van rond je neus.