Ellendig

Morgen gaat Elsje naar de uitvaart van een studievriendin van haar moeder. Afgelopen vrijdag is zij overleden, na in luttele maanden te zijn weggeteerd aan kanker. Haar hele leven stond in het teken van verzorgen van anderen: jarenlang verpleegde ze haar moeder, tot diens overlijden. Daarna durfde ze uit te kijken naar de tijd dat ze eindelijk met haar man zou gaan genieten van zijn pensioen, en niet langer meer hoefde te zorgen! Toen hij vlak daarna inderdaad met pensioen ging, werd hij helaas getroffen door Alzheimer en begon haar verpleegsterswerk opnieuw. Hoe wrang. En nu is ze er zelf niet meer.

Tegelijkertijd zijn er bij haar uitzaaiïngen in lever en botten geconstateerd van de borstkanker die haar twee jaar geleden trof. Ze ondergaat vrouwmoedig de chemokuren, in de wetenschap dat zij de groeisels niet meer dan beheersbaar zullen kunnen maken. Het vooruitzicht volledige genezing is in één klap een onbereikbare stip aan de horizon geworden.

Elsje heeft even geen zin in grappen en grollen.