Aan de zijlijn

Soms moet je in je leven noodgedwongen aan de zijlijn staan en machteloos toekijken hoe het leven van een ander misschien kapotgaat. Zo machteloos voelt Elsje zich deze weken. Een vriendin heeft longkanker, een andere vriendin borstkanker. Ik kreeg het van beiden te horen in dezelfde week. Da's nogal een klap. Vooral voor hen natuurlijk, ik ben immers gezond.

Bij nummer één is de kanker in een zover gevorderd stadium dat de bestralingen en chemokuren die ze ondergaat alleen nog maar gericht zijn op verlichting van ongemak en pijn. Zij zal binnen afzienbare tijd sterven. Dit brengt voor de machteloze zijlijner dilemma's met zich mee als: wat schrijf je op een kaartje? 'Beterschap' is natuurlijk onzin. 'Slaap zacht' is ook zo cru. Elsje kiest maar voor zaken die haar zelf vrolijk maken, kleine berichtjes over de wereld buiten zieken- en verzorgingshuis en wenst de vriendin in kwestie daarbij veel kracht om de behandelingen en de ziekte te kunnen (ver)dragen.

God zij dank is er voor nummer twee weer hoop. Na een borstamputatie is ze nu met chemo begonnen. In de zomer zal ook nog bestraling volgen. En daarna zal ze jaren hormoontherapie voor de boeg hebben. Toch is het perspectief hier zo anders: volledige genezing.

Het is voor Elsje de eerste keer dat er zich zo dichtbij twee kankergevallen voordoen. En eigenlijk bleek ze er maar verrekte weinig van af te weten. Wat doet een 21e eeuwer in zo'n geval? Die kruipt achter de computer en gaat surfen. Op internet, normaal gesproken een bron van plezier ende vermaeck, kom je dan tot schokkende ontdekkingen : maar liefst één op de negen vrouwen krijgt te maken met kanker in één van haar beide borsten, één op de 200 borstkankerpatiënten is man.

Ik schreef hierboven dat ik gezond ben. Maar is dat wel zo? De beide bovengenoemde vriendinnen dachten dat namelijk ook van zichzelf. En toch bleken zij rond te lopen met zeer kwaadaardige en snelgroeiende tumoren. Voorkomen kan je (borst)kanker natuurlijk niet, maar door middel van zelfonderzoek mag je hopen dat je er op tijd bij bent. En dat zelfonderzoek doet Elsje dus nu fanatiek. Te fanatiek misschien? Ze probeert altijd met tegenslagen om te leren gaan door ze haar leven te laten beïnvloeden in plaats van haar leven erdoor te laten bepalen. Hopelijk zal ze dat dit keer ook kunnen.