Retour afzender

De folder van een autodealer sloeg echt alles. Wat stond er op de voorkant:

Daar wist Elsje natuurlijk wel weg mee.

En de achterkant had ook nog een aardig adviesje in petto voor de ontvanger:

Natuurlijk ging de envelop met gepast commentaar terug naar zijn maker.

CITO-stress

Afgelopen donderdag kregen spruit 3 en 4 de uitslagen van de CITO-eindtoets. Gelukkig had de school er, in tegenstelling tot eerder jaren, voor gekozen om de uitslagen snel bekend te maken. De kinderen behoorden daarom nu eens niet tot de laatste maar tot de eersten van de stad die de hunne hoorden. En gelukkig voor deze twee kinderen was die weer zodanig dat ze straks naar de school van hun voorkeur kunnen. En ook dit keer was de vreugde bij het horen van dat ene getalletje bijna griezelig.

Maar dat het niet voor alle kinderen en/of ouders een bevredigend resultaat was, bleek uit de reactie van één van de moeders. Kindlief had 'maar' een HAVO-advies. Woedend was ze op school, waar men haar kind 'in de steek had gelaten!'. Alles lager dan de allerhoogste schooltrede is blijkbaar onacceptabel? Pfjoe, dat levert een fijne stressvolle situatie op voor dat kind. Niet Elsjes manier zeg maar.

Gelukkig sprak Elsje daarna een andere moeder die zo opgelucht was dat haar kind een VMBO-advies had gekregen en niet het zwaardere HAVO-advies, want dan moest het kind straks 'veel te veel op haar tenen lopen. En ze wil ook graag veel sporten en met haar vrienden rondhangen.' Lekker relaxed zou je zeggen, maar nee, ook hier stress want de school van keuze hanteert een stevig lotingsysteem waarbij de CITO-score zwaar meetelt. En dus ook hier een zwaard van Damocles: wat als ze nou uitgeloot zou worden? Wat moest ze dan?

Laat alsjeblieft staatssecretaris Dijksma opschieten met het minder zwaar maken van de CITO-eindtoets! A. voor de kinderen: het maken van de toets, het wachten op de uitslag, de uitslag zelf, de invloed die dat heeft op de mogelijkheid om al dan niet tot de school van je keuze te worden toegelaten: slopend! B. voor de ouders: het begeleiden van je kind, het accepteren van de uitslag én de mening daarover van de school: killing! en C. dan hebben middelbare scholen niet meer een cijfertje waarop ze keihard kunnen selecteren.

PS

... en voor degenen die nog interviewvragen van Elsje verwachten: die komen. Echt. Maar niet voor het weekend.

Materiaal zat, nu nog tijd

Elsje zou kunnen bloggen over Pieter, over Thijn die zo fantastisch het verjaardagsfeestje van spruit 3 begeleidde, over de concerten die zij en Sjaak afgelopen zaterdag en zondag bezochten, over het concert waar ze morgenavond naartoe gaan, over de griepgolf die hier opnieuw de kop opsteekt (spruit 1 en 2 ziek op de bank) of over de honderdduizend andere dingen die bij haar door het hoofd rondspoken. Maar ook nu geen tijd. Ja, wel tijd, om naar bed te gaan namelijk. Om jullie niet helemaal voor noppes hierheen te hebben laten komen, het volgende nummer. Het zal jullie niet verbazen dat dat vandaag al de hele dag in haar 'rondzingt'.

Huisjespark-horror

Afgelopen week bevond het NSG zich in een bungalowpark op de Veluwe. Het was een heerlijke week. Onverwacht. Want... Elsje heeft niet zulke goede ervaringen met dit soort parken. Een greep daaruit:

In een winter ergens halverwege de jaren '70 logeerde de toen nog kleine Elsje met haar moeder en zusjes in een dergelijk park. Op een middag sloeg ineens een steekvlam uit de kleuren(toen nog heel bijzonder!)tv. Twee jaar later, ander park. Dit keer een strenge winter, en natuurlijk viel de verwarming uit. Vervolgens deed de auto het niet meer dus het gezin zat vast ergens in de Drentse middle-of-nowhere.

Het lag niet aan de winters hoor, want zomer 1980 zaten ze met drie gezinnen op een park in de Belgische Ardennen. Op de dag dat Elsje haar elfde verjaardag vierde kregen de volwassenen uit de gezinnen onderling mot over de een of andere opvoedkwestie waarover ze van mening verschilden. Gezellig, van die onderhuidse spanningen op je verjaardag!

Elsje en haar zusje besloten eind jaren '90 met hun mannen en kinderen een lang weekend naar een bungalowpark te gaan. De man van zuslief hing als een zak aardappelen op de bank, waarbij zijn hand wel vergroeid leek met de afstandsbediening van de tv. Die van Elsje besloot op de ochtend dat ze zouden vertrekken dat hij helemaal geen zin had en liep dus rond met een chagrijnig smoelwerk. Niet zo verwonderlijk dat beide zussen inmiddels niet meer met die mannen samen zijn... Maar dat terzijde. Het kind van het zusje huilde het hele weekend (hij was een half jaar en kreeg zijn eerste tandjes), en het plensde ook nog eens hard, niet te geloven.

Ok, nog eentje tot slot: na haar scheiding besloot Elsje dat ze de eerste zomervakantie alleen met de kinderen niet thuis zou blijven, maar dat ze gezelschap zou gaan zoeken in zo'n huisjespark. Het huisje bleek een soort appartementje in een groot, onpersoonlijk en een tikkeltje vervallen complex en niet het in pastelkleuren geverfde, losstaande bungalowtje dat de site van de verhuurder sierde. Omdat de jongste spruit 'smiddags nog vrij lang sliep, zat Elsje in die tijd met de andere kinderen (te jong om alleen rond te rennen op het complex) opgesloten en ook de avonden kon ze er natuurlijk niet op uit. Brrr.

Dus Elsje zag wel een beetje op tegen de vakantiebestemming van afgelopen . Maar vanaf de binnenkomst was het heerlijk. Geen rij waarin geduwd en getrokken werd, maar een vriendelijke en persoonlijke ontvangst. Het huisje was schoon, de bedden prima, de kinderen waren bijna niet uit het zwembad weg te krijgen, het animatieprogramma bood vooral voor de jongste veel vertier, de open haard brandde lekker, en de puzzel werd gelegd. Elsje las en genoot van de frisse ochtendwandeling onder de begeesterde leiding van de lokale boswachter.

Een week als deze is meer dan voor herhaling vatbaar. Ervaringen uit het verleden bieden duidelijk geen garantie voor het heden!

Vakantie voorbij - snik

De vakantie is voorbij. Het was een heerlijke week, waarin de vooraf verwachte horror van een huisjespark meer dan meeviel, waarin een verjaardag op een bijzonder gezellige manier gevierd werd, waarin een schoenenkooptripje tot een eclatant succes moest worden verklaard en als afsluiting van de week van cultuur werd gesnoept. Over al deze dingen later meer. Voor nu gewoon een mooi liedje.

Hou je fatsoen!

De Friese gemeente Lemsterland heeft na een niet nader omschreven incident het boekje Kinderen weten hoe het hoort van Reinildis van Ditzhuyzen uitgedeeld op de lokale basisscholen. In de hoogste groepen van de scholen moeten de thema's uit het boekje (zoals 'wat moet je doen als je een cadeau krijgt dat je niet leuk vindt?') in de les worden behandeld, in zgn. 'Fatsoenlessen'. PvdA-wethouder Jon Visser van Lemsterland vindt dat daar niets mis mee is. 'Dit boekje verschaft ammunitie over dingen na te denken voor je je mond open doet.' (bron: Binnenlands Bestuur 06/09)

Prima natuurlijk dat ook op school over Wormen en Naarden wordt gesproken, maar moet wat onze waarden en normen zijn nou zo nodig door de 'Queen of Etiquette' worden gedicteerd? Die op haar site schrijft: ‘Etiquette is niet tuttig, maar nuttig!’. Brrr. Wake up, everybody, this is the 21st century! In de Web 2.0-maatschappij bepalen we zelf wel wat onze waarden zijn en de daarbij horende normen!

Soms zie je een mooie

Elsje is een meisje dat normaal gesproken wegzapt tijdens reclameblokken. De filmpjes over drankjes die de stoelgang moeten bevorderen, maandelijkse ongemakken verlichten of huishoudelijke taken moeten verlichten houden haar aandacht niet gevangen. Maar af en toe...


Je zou er bijna dorst van krijgen!

Interview met Elsje

Elsje heeft bij Smiley een stokje opgeraapt. Sorry Elma, ze is nou eenmaal dól op stokjes en omdat jij in onderstaand stukje voor komt, zou ik maar doorlezen als ik jou was!

De regels voor dit stokje luiden als volgt:
1. Laat een berichtje bij de reacties achter dat je geïnterviewd wil worden;
2. De schrijfster van dit blog mailt je dan vijf vragen die zij speciaal voor jou bedenkt. Dat zullen vast en zeker andere vragen zijn dan degene die zij van Smiley voorgeschoteld kreeg;
3. Met de vragen en de antwoorden maak je een bericht op je blog;
4. Op jouw beurt bied je op je blog aan om mensen die bij jou reageren te interviewen;
5. Voor mensen die bij jou reageren verzin je vijf toepasselijke vragen.

Tatadataaa: hierbij het interview dat Smiley Elsje afnam!

1. Waarom schrijf je altijd in 3e persoon enkelvoud als het over jezelf gaat?
Da's een makkie want daar wijdde Elsje al eens een blogje aan, dat nog steeds onverminderd van kracht is.

2. Wat zou je aan de wereld veranderen als je slechts één ding mocht veranderen? En waarom?
Kijk, nou wordt het gelijk al een stuk moeilijker. Slechts één ding. Pfjoe. Kraak, piep, zweet. Nou ja, als Elsje toch iets echt zou mogen veranderen, dan zou ze het mogelijk maken dat ook mannen kinderen kunnen dragen, baren en zogen. Dat zou fantastisch zijn voor mannen want dat is zo'n geweldige ervaring dat het eigenlijk een miskleun van moeder natuur is dat alleen vrouwen dat kunnen.

3. Als je terugblikje op je eigen leven, had je dan graag ergens een ander pad gekozen? Zoja, welk?
Hrm... een ander pad? Elsje heeft zich wel eens afgevraagd of ze wel een promotieonderzoek had moeten doen. Wat heeft ze aan al die kennis over dat ene plantenstofje gehad in haar verdere loopbaan? Had ze niet al eerder toch de ambtenarij in moeten gaan, waar ze het nu zo naar haar zin heeft? Maar ja, dan denkt ze weer aan a. de leuke tijd die ze daar heeft gehad en b. alle scherpte aan haar denken die het haar heeft opgeleverd en dan denkt ze dat het toch goed was.
Daarnaast heeft ze zich natuurlijk wel eens afgevraagd waarom ze in hemelsnaam of ze niet beter eerder weg had kunnen gaan bij haar ex. Maar ja, als je samen kinderen hebt, doe je logischerwijs zo lang mogelijk je best er nog iets van te maken.
Dan is er nog de periode, direct na haar 'scheiding', waarin ze in een buitenwijk van Utrecht woonde. Dat was een vreselijke periode, die ze grotendeels aan de wijk weet... Maar ja, na een jaar ontmoette ze Sjaak, die ook in diezelfde wijk woonde en daarmee bleek de wijk helemaal niet zo vreselijk en kwam de somberte gewoon door de scheiding.
Conclusie: Elsje is eigenlijk best tevreden over the long and winding road die ze tot nu toe in haar leven bewandeld heeft. En dat is dus geen obligaat antwoord: er is echt over nagedacht...

4. Als iemand tegen jou zegt: "Ga één jaar op vakantie en neem drie mensen mee." Wie zouden dat dan zijn?
Elsje moet er eerlijk niet aan denken om een jaar op vakantie te moeten, maar ja, het is en blijft een braaf meisje dus als het moet, dan moet het maar. :-) Wat voor soort reis zou ze dan willen maken? Iets van een reis naar beroemde boekenplaatsen, zoals zij gaat doen, bijvoorbeeld? Wacht even, daar ging de vraag niet over, Elsje dwaalt af.
Dus even terug naar de vraag: welke drie mensen neem je mee. Dit is gewoon gemeen, Smiley, hoe kan Elsje nou haar halve gezin achterlaten omdat ze maar drie mensen mag meenemen! Dan maar het hele gezin thuislaten en iets heel anders verzinnen. Een jaar lang, zei je? Hrm... dan moeten het dus mensen zijn die Elsje inspireren, waar ze zich niet aan gaat ergeren.
Vriendin Anja mag mee, dat is zo'n vriendin bij wie Elsje zich altijd totaal op haar gemak voelt, die een goede en intelligente gesprekspartner is en waar Elsje zich nooit aan ergert. Maar wie nog meer?
Misschien gek, maar ze zou iemand meevragen die ze niet eens echt kent: Gerrit Zalm. Een VVD-politicus, wat een belachelijk idee voor een Groen Links meisje, toch? Elsje heeft geen idee of ze het een jaar met de beste man zou uithouden, maar ze heeft hem onlangs horen spreken op een symposium en was zeer onder de indruk. Wat een erudiete man, en vrolijk. En mochten ze uitgepraat raken, dan kunnen ze altijd nog een potje gaan flipperen.
En als derde persoon vraagt ze Henny Vrienten mee. Omdat ze daar altijd al (een beetje) verliefd op is geweest, omdat hij nog steeds mooie liedjes schrijft, omdat een beetje muziek op z'n tijd broodnodig is tijdens zo'n jaar, ter afwisseling van de ongetwijfeld scherpzinnige discussies met Gerrit en Anja.

5. Wat maakt jou intens gelukkig?
Intens gelukkig wordt Elsje van een goed gesprek met Sjaak, een lekker stukje kaas erbij, een mooi muziekje op de achtergrond en goede seks in het verschiet. Bij gebrek aan deze ingrediënten voldoet een goed boek of een goede film ook trouwens, of een mooie wandeling, een paar schoenen. Eigenlijk is Elsje best gemakkelijk intens tevreden te krijgen. En tevredenheid is de basis voor geluk.

Tot slot: wie wil dat Elsje hem/haar een vijftal vragen voorlegt, melde zich via de reacties. Sluitingsdatum zondagavond 22 uur.

Toilet maken

Elsje moet nodig naar de kapper, maar ja, de openingstijd van haar favoriete kapsalon is elke avond alweer verstreken voor ze zelfs maar in de buurt kan komen. En dus staat ze 's morgens extra vroeg op om toilet te maken: haren wassen, föhnen en in een soort van toonbaar model boetseren met thrill. Pas dan durft ze de badkamer te verlaten.

Heel wat anders dan haar buren, maar dat zijn zulke aardige mensen, die kunnen bij Elsje wel een potje breken...

... en dat doen ze dan ook...

Bijpassend

Blue schreef een blogje waar deze foto gewoon De Perfecte Illustratie bij vormt... of althans, dat vindt Elsje.

Gemaakt op Vlieland, 16 juni 2007

Verboden voor wàt? (slot)

Soms komt het antwoord op een knagende vraag zomaar ineens aangewaaid. Vroeg Elsje zich eerder af wat nou toch in hemelsnaam de betekenis van een bepaald verbodsbordje was, dient de oplossing zich vandaag spontaan aan. In Parnassos, waar Elsje haar pianolessen krijgt, zitten al weken twee meiden kaartjes hiervoor verkopen, zittend naast een waslijntje met vieze sokken...

Creditcard-paniek

Vorige week donderdagavond laat, na terugkomst uit Den Bosch, vond Elsje de volgende brief op de deurmat:

Geachte mevrouw,

Wij hebben geprobeerd contact met u op te nemen in verband met mogelijk misbruik van uw creditcardgegevens. Dit is niet gelukt. Wij hebben uit voorzorg uw creditcard geblokkeerd. Wilt u alstublieft zo spoedig mogelijk contact met ons opnemen? Wij zijn bereikbaar op werkdagen van 8.00 tot 21.00 uur

Vriendelijke groet,
Postbank.

Schrik! Paniek! Misbruik van je creditcard! En zal je altijd zien dat je zo'n brief natuurlijk pas na 21 uur ziet. Vrijdagochtend 8 uur: gebeld. Wat bleek er aan de hand? De Postbank had van de creditcardmaatschappij een waarschuwing gekregen dat er mogelijk gegevens gekaapt waren en was uit voorzorg een heel rijtje cards aan het vervangen. Godzijdank bleek er (nog) geen misbruik van Elsjes creditcardgegevens te zijn gemaakt, maar er waren wel sterke aanwijzingen dat die in handen van een stelletje oplichters terecht waren gekomen. Hoe? Geen idee. [Hoe werkt zoiets??]

De Postbank wilde de card graag vervangen. Nou, dat leek Elsje een prima idee. Want hoewel ze er niet van afhankelijk is, is het toch erg makkelijk in met name parkeergarages: card erin, slagboompje open, parkeren, en bij het uitrijden: card erin en slagboompje open. Geen gedoe met in- of uitrijkaarten. Heerlijk.

De mevrouw van de Postbank meldde nog dat, gezien de switch van Postbank naar ING die momenteel gaande is, Elsje binnenkort de vervangende kaart dan weer zou moeten vervangen door een ING-card. Met excuses voor het ongemak. Netjes.

Gisteren kwam dan de vervangende kaart. Afgeplakt met een joekel van een sticker met daarop de mededeling:

Deze creditcard wordt uit veiligheidsoverwegingen geblokkeerd verstuurd. Bel nu en activeer uw nieuwe creditcard.

Dus ging Elsje bellen met het aangegeven telefoonnummer.

Met de ING-bank. Voor het activeren van uw creditcard moet u uw 16-cijferige creditcardnummer en de activeringscode bij de hand houden. Voer nu uw 16-cijferige creditcardnummer...

Activeringscode?? Huh? Niets gezien! Waar moet ik die vandaan halen? Nergens op de hele brief, die toch vol met lettertjes stond, stond een activeringscode. Ophangen dan maar. Balen! Bij zorgvuldige bestudering van de lettertjes stond er wel ergens dat Elsje de activeringscode een paar dagen geleden ontvangen zou moeten hebben. Not. Elsje zag al vele telefoontjes uit de lettertjesmist opdoemen.

Maar nee. Vandaag bij de post: een brief van de Postbank met de activeringscode. Elsje snapt dat het verstandig is card en code los van elkaar te versturen. Gratis communicatieadviesje aan de Postbank/ING: doe voortaan eerst de code en dan pas de card op de post. Dat maakt een en ander een stuk duidelijker. Of, nog beter, zet op de sticker niet 'Bel nu', maar 'Bel wanneer u ook uw activeringscode heeft ontvangen'.

Jonge bruggenbouwers

Vraag een groep kinderen van rond de tien naar hun ideale verbinding tussen Terschelling en het vaste land en je krijgt dit soort oplossingen:

Een brug voor voetgangers met uitrustmogelijkheden onderweg


Een schitterend bedachte en uitgevoerde constructie


Een fietsbrug waar met een slimme drijvende constructie gewerkt is


Een brug die overkapt is zodat je niet nat wordt tijdens de overtocht


Een stoeltjeslift (winnaar van de eerste prijs)

Wat denk je Anders, zou één van deze constructies een kans maken?

Eat shit!

Excuseren jullie Elsje deze onsmakelijke titel. Hij is namelijk te toepasselijk om niet te gebruiken voor dit blogje over eetgewoontes.

Iedereen kent natuurlijk de berichten over de groeiende hoeveelheid mensen met overgewicht in de westerse wereld, sla er google maar eens op na. Epidemisch is het, en mega-ongezond. We zouden met z'n allen moeten stoppen ons vol te proppen en meer moeten bewegen, is de boodschap waarmee men ons om de oren slaat. En zeker onze kinderen, want die kunnen er ook niets aan doen dat ze te dik worden. Wat wil je, als je van jongs af aan het verkeerde voorbeeld voorgeschoteld krijgt.

Dat door dit soort berichtgeving een nieuwe mensensoort ontstaat, zal jullie niet verbazen. Een mensensoort die zich suf sport, extreem alert is op alles wat er door het mondje gaat (want er mag never nooit geen pondje aan het lijf erbij!) en inspringt op elk nieuw dieet (is SonjaBakkeren trouwens alweer uit?). Die dus ook hierin geen maat weet te houden. Let wel, natuurlijk is op je voeding letten helemaal niet verkeerd. Het gaat Elsje even om het doorslaan. Want bij doorslaan horen maar al te vaak ongewenste neveneffecten.

Natuurlijk geeft deze gezondheidssoort ook zijn opvattingen over eten door aan zijn kinderen. Dat er gisteren dan ook een nieuw alarmerend bericht de wereld ingeslingerd werd, was te verwachten: een toename van broodmagere peuters doordat hun ouders zo bang zijn voor overgewicht dat ze hun hummels alleen maar light-producten geven. Een kind heeft gewoon calorieën nodig, het moet immers groeien! En daarbij zijn voldoende voedingsstoffen, waaronder vet, broodnodig.

Over bijzondere eetgewoonten gesproken: Elsje wilde hier graag een filmpje publiceren waar een zeer opmerkelijk berichtje uit het Bionieuws naar verwijst. Het berichtje gaat over mestkevers: die heten namelijk niet voor niets mestkevers, die eten mest, poep dus. De ontdekking dat er een mestkeversoort is die liever duidzendpoten eet dan mest is dus heel bijzonder. Maar de onder het artikel gegeven URL doet het helaas niet. Gelukkig biedt Youtube (lang leve youtube!!) uitkomst:



Zelf heeft Elsje bij het zien van het bovenstaande filmpje niet echt trek gekregen in zo'n duizendpoot, maar het schijnt dat het eten van kriebelige kruipertjes qua voedingswaarde aan te raden is. Dus: wie durft het voorbeeld van deze mestkever te volgen?

Amerika

Tot welke rare gedachtekronkels een bonbon al niet leidt...

Bonbon -> chocoladevulling, lekker! -> is er nou geen biologische chocola waarvan bonbons gemaakt worden? -> O ja, dat is van die Tony Chocolonely -> Nee, dat is slavenvrije cacao -> Tony: Tony en Maria -> West Side Story -> I want to be in America -> Amerika, Amerika, drie maal in de rondte van je hopsasa -> Hahahahah stayin' alive, stayin' alive!

O ja, da's waar ook, Elsje wilde een keer bloggen over iets waar zij me op attendeerde, namelijk een site waar je kunt zien hoeveel mensen er waar wonen in de States met een bepaalde achternaam. Onzinnige kennis natuurlijk maar wel grappig. Met Elsjes achternaam ziet dat plaatje er zo uit:



Dus mocht ze ooit denken: "Dag vader en dag moeder, dag zuster Ursula..." dan is er vast voldoende aanspraak te vinden bij overzeese naamgenoten, bij voorkeur in de staten met wat aangenamer temperaturen en wie weet ook met de nodige financiële middelen zodat zij iemand uit een armere tak van de familie met liefde opnemen. Yeah, right! Dream on, Elsje!

De vier

Elke schoof dus dat stokje de grens over. Een stokje waar Elsje moeite mee heeft want de opdracht luidt: publiceer de vierde foto uit de vierde fotomap op je computer. En de vierde map heeft ze niet eens, laat staan dat ze de vierde foto daaruit zou kunnen publiceren. Een ingewikkeld verhaal zit daar niet achter hoor, de foto's staan op een andere computer. Maar nu heeft Elsje wel een ander ideetje, ze heeft een foto met de naam Afb004 van haar mobieltje geplukt. En voila!



Een foto met mooie herinneringen. Alweer bijna vier jaar geleden gemaakt in een van de mooiste voetbalstadions van Spanje. Daar was Elsje met de oudste spruit, om te vieren dat die naar de middelbare school ging. Of zij dan wel Elsje de desbetreffende foto gemaakt heeft, weet Elsje niet meer.

Er zit trouwens nóg een foto met de titel Afb004 op de mobiel, op het 'geheugenschijfje' dat in het mobieltje zit. Dat is dan weer deze:



Die foto is gemaakt in Ecomare, afgelopen zomer, tijdens de totaal verregende vakantie op Texel. Het stelt trouwens Elsje voor, leuk dat dit Elsje de foto van dat Elsje nog eens gebruiken kan.

De vijf

Van haar gapte Elsje dit stokje. Ze vindt 'm wel geinig. Kort is-ie ook, voor de verandering. En de opdracht simpel: beantwoordt de volgende vijf vragen.

1. Wat staat er in het laatste smsje dat je hebt verstuurd?
Wij zijn net naar Maarten v Roozendaal geweest. Héél erg leuk! Slaap lekker en tot morgen schat xxx

2. Wat is het laatste eetbare voorwerp dat je in je mond hebt gestoken?
Een bokkenpootje

3. Wat is het laatste dat je hebt gecopy paste? (druk een keer op paste voor het antwoord)
http://www.ishku.be/

4. Wat is de laatste film die je in de cinema hebt gezien? Any good?
Oorlogswinter. Elsje genoot, maar meer van de film dan van het bioscoopbezoekje. Zaterdagavondpubliek is niet het hare.

5. Wat is het laatste waaraan je geld hebt uitgegeven?
Are you serious? Twee euro aan de entree voor het discofeestje van de jongste, georganiseerd door een aantal ouders van school (afgelopen vrijdagavond van 19-20 uur).

Zo, en nu weet Elsje echt wel aan wie ze dit stokje doorgeeft. Branwen (die is nl. dol op stokjes), Elke (ze schoof er nl. eentje deze kant op en ja, dan vráág je erom), Ina (die heeft al zo lang geen stokje van Elsje gehad, straks wil ze geen familie meer zijn), Francky (omdat hij verantwoordelijk is voor Elsjes morele aftakeling ;-) ) en Cursief Huigje (die heeft volgens Elsje gebrek aan inspiratie, zo stil is het daar geweest de afgelopen maanden). En natuurlijk mag verder een ieder die zich geroepen voelt 'm ook op komen rapen!

Omdat er hier jonge meisjes in huis wonen

Zij attendeerde me op het onderstaande filmpje. Elsje had er met wild kloppend hart en zweethandjes naar gekeken. Als moeder, als tante, als vrouw, als dochter: vreselijk gewoon. Godzijdank stond er deze week een uitgebreid artikel in de krant over successen in de strijd tegen meisjesbesnijdenissen in West-Afrika. Wie weet is er nog tijdens het leven van Elsje een eind te maken aan deze verminkingen.

TIKEN JAH FAKOLY "NON A L'EXCISION"
Geüpload door Tiken-Jah-Fakoly

Relaties in liedjes - 8

Een liedje van lang geleden die hier in huis nog bijna dagelijks voor een van de spruiten gezongen wordt, is een draak van Willeke Alberti - Carolientje. Een mislukte poging van Willeke om uit het zoetsappige imago van haar repertoire te treden...



Nu is de tekst van Willeke voor deze spruit wel wat aangepast. Gezongen wordt de volgende tekst:
Carolientje, Carolientje, Carolientje in de pan...

Zo dus:


Gelukkig heeft het NSG geen kannibalistische neigingen die onderdrukt moeten worden!

Wat ben je toch een schat!

Al tijdens het eerst liedje dat Maarten ten gehore brengt in het intieme zaaltje van het Koningstheater blijkt dat hij, net als Elsje, last heeft van een vervelende verkoudheid. Steeds wendt hij zich af van de microfoon om beschaafd achter zijn hand te hoesten. Halverwege de verder weergaloze voorstelling lukt ook dat niet en hij grapt: "Nou mag ik zelf ook eens door mijn voorstelling heen hoesten. Als u er last van heeft, dan zegt u dat maar!"

Als de muzikanten na de toegift voor de laatste maal de vloer betreden, stapt Elsje naar voren en geeft Maarten het onaangebroken rolletje Stophoest dat ze in haar tasje had.

Dat dat op prijs wordt gesteld blijkt tijdens de zeer informele signeersessie in de 'foyer' van het theater. Als Elsje 'haar' CD laat signeren, krijgt ze van Maarten een dike zoen en het welgemeende compliment "Wat ben je toch een schat!" En dat terwijl het de eerste keer is dat ze een optreden van hem bijwoont...

Hij vervolgt met "Door zoiets vergeet je zo'n voorstelling nooit meer!" waardoor Elsjes toch al geweldige avond echt helemaal niet meer stuk kan.

Surinaamse pasteitjes

Elsje zit chagrijnig in de sneltram, op weg naar de garage om de auto op te halen, die nog steeds niet helemaal in orde is na de aanrijding van half december. Bij de tweede halte komt er een oudere Surinaamse dame naast Elsje zitten. Bijna direct begint ze te babbelen. Eerst verbaast ze zich erover dat de tram zo leeg is. Elsje meldt dat de griepgolf nog in volle hevigheid door Nederland raast. "Zou je denken?" vraagt de dame. "Ik had al in december de griep, dat dat zo lang duurt!"

Ze heeft eigenlijk nooit griep, vertelt ze. Natuurlijk eet ze veel vers fruit en verse groentes. Dan, met een verlangende blik in haar ogen: het Surinaamse fruit is onovertroffen. Met een spijtige trek rond haar mond vertelt de dame dat het alweer twee jaar geleden is dat ze daar voor het laatst was. En dat ze zou in februari weer zou gaan, maar dat ze nog niet genoeg geld heeft gespaard om de reis te kunnen betalen. "Want die reis, die is zo duur moet u weten. En dan moet je natuurlijk ook nog eten. Al kook je zelf, wat natuurlijk het goedkoopste is." De dame vindt het zo raar dat de groentes in Suriname zo duur zijn. In Nederland zijn ze echt veel goedkoper.

"Ik maak zo graag Surinaamse pasteitjes! Dat is echt heel erg lekker, met veel verse groentes die ik daar op de markt koop. Als het nog lukt om dit jaar te gaan, dan neem ik ook mijn bakblik mee. Voor als er visite komt. Dan kan ik pasteitjes bakken. Of een cake. Gezellig!"

Dan is de dame op de halte van bestemming. Met de Surinaamse pasteitjes in haar gedachten stapt ze uit. Elsjes humeur is helemaal opgekikkerd van het gesprekje. De tropische warmte van de dame is op haar afgestraald.

Dan ziet ze de gezichten van twee jonge middelbare scholieres tegenover zich, vertrokken in pure minachting. De minachting van de jeugd voor iedereen die ouder is dan 20. De tekstballonnetjes boven hun hoofden melden in 40-punts bold lettertype: nooit, maar dan ook nooit willen wij zo oud worden dat we het over pasteitjes zullen hebben. Echt nooit, we maken er nog eerder een eind aan.

Op zo'n moment heb je niks aan een EHBO-diploma

Een bizar berichtje vanmorgen: een 25-jarige parachutespringer raakte tijdens zijn sprong in de problemen. Omdat het zijn eerste sprong was deed hij die natuurlijk niet alleen, maar maakte hij een tandemsprong met een zeer ervaren instructeur. Helaas kreeg de instructeur op zo'n twee kilometer hoogte een hartaanval. Door koelbloedig te blijven is het de jonge man gelukt om veilig aan de grond te raken. Toen was de instructeur al overleden. Op zo'n moment heb je mooi niets aan een EHBO-diploma!

Elsje is stiekem wel een beetje opgelucht dat haar sprong toen niet doorging...

Hoe voelt dat nou?

Al een jaartje of duizend zucht West-Europa onder het juk van die ene man, die man die met ijzeren vuist een ieder die zíjn lijn niet wilde volgen tot inkeer bracht. De man die, hoewel hij zelf geeneens een lichaam schijnt te mogen bezitten, stevige oordelen over hoe anderen met het hunne dienen om te gaan niet schuwt.

De man van: The Spanish Inquisition!!



En nu zijn we door hem opgegeven. Elsje gelooft niet dat ze hier rouwig om is. Het voelt eigenlijk best prettig te mogen terugzinken in barbarij en heidenschap. En zeggenschap over het eigen lichaam is ook nooit weg.

Deze pianiste mag het doen

Iemand mag het doen, onze jongste pianoles geven. Het is de pianiste van Tango Dorado geworden. Dit tango-gezelschap toert momenteel met Jenny Arean door Nederland. Je kunt haar zien vanaf 4.45...

Stronteigenwijs

Je zou toch denken dat een NEE/NEE-sticker op je brievenbus bedoeld is om je te vrijwaren van reclamefolders. Nou, dan kom je dus mooi bedrogen uit. Bijna dagelijks wordt het vriendelijke verzoek op de Hengeveldse brievenbus genegeerd en valt er een foldertje van een schoorsteenveger, pizzabezorger of meubelstoffeerder op de mat.

Met als gevolg dat Elsje, als ze de brievenbus hoort klepperen, eerst kijkt of het geen reclamedrukwerk is. Als dat wel zo blijkt te zijn, stiert ze de bezorgers met het corpus delictum achterna. Eerst best aardig maar allengs minder vriendelijk verzoekt ze hen om de doppen van de I-pod uit hun oren te halen om ze te gebruiken bij het bestuderen en daarna natuurlijk respecteren van de brievenbusstickers.

Momenteel overweegt ze om de NEE/NEE sticker te vervangen door bovenstaande Loesje-sticker ("Als u geen reclamedrukwerk door mijn brievenbus gooit zal ik uw vingers niet afhakken") en een groot mes klaar te leggen om gevallen van overtreding direct aan te kunnen pakken.

Dan nog verlost zo'n sticker je lang niet van alle reclame. Want de hoeveelheid geadresseerd reclamedrukwerk is nog vele malen groter. Ondanks de blokkade via Infofilter weten verzekeringsmaatschappijen, autoverkopers, loterijen en tijdschriftaanbieders Elsje te vinden. Gek eigenlijk, want Sjaak krijgt maar zelden iets... Maar dat terzijde.

Elsje stuurt alle (ja, alle!) reclamefolders terug naar de afzender. Soms lijkt dat te helpen maar er is een aantal firma's stronteigenwijs. Die blijven haar spammen. Daarom heeft Elsje nu desparate measures genomen. Aan de postcodeloterij stuurde ze de post van de afgelopen maand (7 zendingen) aan elkaar geniet terug (wie weet valt het dan op?) en aan de Bijenkorf ging de meest recente folder als volgt terug )iets voor de gebiedende wijsjes van Ina?):



En mocht ook dit niet helpen, dan is het in ieder geval fijn blogmateriaal geweest.

Poll-lol

Her en der ziet Elsje polls verschijnen in de blogosfeer. Blogbezitters willen dan bijvoorbeeld weten hoe oud hun lezers zijn, waar ze vandaan komen, wie zij denken dat een bepaalde verkiezing zal winnen en wat dies meer zij. Dit soort polls lokt een zeker soort meligheid uit, soms bij de vragensteller (aanbieden van een keuzemogelijkheid 'ik doe nooit mee aan polls'), soms bij de invuller ('ik ben 321 jaar').

Op zoek naar informatie over de benefietdag op de site van de sportclub zag Elsje dat de poll ook daar zijn intrede gedaan heeft. En dat ook hier iemand bezig was geweest die duidelijk melig was geweest.