Vandaag heeft Elsje met het oudste kind het voetbalseizoen met een zgn. 'familietraining' afgesloten. Op een heel veld, 15 tegen 15, was het de bedoeling van de meiden om hun ouders een poepie te laten ruiken. Nou, dat viel vet tegen. De ouders weerden zich moedig en bijgestaan door een assortiment broertjes en zusjes, wisten zij de stand op 1-1 te houden. Elsje was gelukkig niet de enige ouder die met een rood hoofd over het veld sjokte, dus ze heeft haar dochter niet te schande gemaakt. En de dochter maakte Elsje op haar beurt apetrots door het enige doelpunt aan de meidenkant te scoren.
Elsje vervloekte zichzelf de afgelopen dagen dat ze had toegezegd deel te nemen aan deze training. Maar ze weet dat van moeders verwacht wordt dat zij opofferend zijn en daarom had ze voor deze ene keer haar afkeer van sport opzij gezet. Om zichzelf moed in te spreken zong ze op de fiets er naar toe een hit van Rob de Nijs: "voor Sonja doe ik alles".
En weet je, eigenlijk was het helemaal niet erg of vervelend, integendeel. Elsje heeft genoten. Wel moet ze eerlijk bekennen dat haar superslechte conditie haar parten speelde en dat ze er daarom niet zo rouwig om was dat zoonlief ook nog graag even haar plaats wilde innemen om tegen zijn zus te kunnen spelen.
Zichzelf over een drempel van afkeer of weerzin heenduwen is zeker niet Elsjes hobby. Maar als het dan, zoals vandaag, eigenlijk alleen maar leuk blijkt te zijn, is dat een goede stimulans om haar soms vastgeroeste afkeren maar weer eens te gaan testen.
dinsdag 23 mei 2006
Sonja
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten