Viezerikken

Een van Elsjes favoriete boeken is Floddertje. Het magnifieke verhaal van Annie M.G. Schmidt over het vieste meisje van het land, met haar al even gore hondje Smeerkees, vindt ook bij de huidige generatie weer gretig aftrek. De moraal van het verhaal: kinderen zijn nou eenmaal viezerikken, al doe je als ouder nog zo je best om ze een beetje toonbaar te houden. En hoewel ze smerig zijn, blijven het schatjes.

Gisterenavond was het hier in huis tijd voor het douchecircus, waarbij het ene kind na het andere smerig naar boven gaat om daarna glimmend en fris ruikend in pyama nog even een kopje thee te komen drinken. En gelukkig vergaat het het NSG niet zo als Floddertje, die nog geen half uur schoon kan blijven. Hier gaat de thee niet over hun schone lijven heen. Een gezellig gezinsmoment.

Vieze kinderen kun je schoon krijgen door ze af en toe te bewegen een douche te nemen. Maar wat doe je met vieze volwassenen? Dat vroeg Elsje zich af toen ze gisteren op de radio hoorde dat pedofielen een eigen politieke partij willen gaan oprichten, de partij voor Naastenliefde, Vrijheid en Diversiteit. Met als belangrijkste thema's: legalisatie van kinderporno en afschaffen van het verbod op seks met kinderen. Elsje moet er, net als gelukkig het overgrote merendeel van haar medelanders, niet aan denken dat deze partij er daadwerkelijk komt.

Elsje is zich nu aan het beraden op mogelijk ludieke acties: een megasupermaxi pak zeeppoeder voor een ieder die er zelfs maar met het gedachtegoed van deze partij sympatiseert? Een verplicht spoelen van de mond met elk bestaand merk afwasmiddel voor een ieder die erover denkt op de viespeukenpartij te stemmen?

Een ding weet Elsje in ieder geval zeker: als deze partij bij de komende verkiezingen ook maar één zetel krijgt, verkast Elsje naar een ander land. Want aan dit soort smerigheden wil zij haar schattige Floddertjes niet blootstellen.