donderdag 25 mei 2006

Hemelvaart



Van de week vroeg de jongste spruit om uitleg rondom het fenomeen Hemelvaart. Nou komt Elsje gelukkig niet alleen uit een Rood Nest, maar ook nog uit een Christelijk Nest, hoewel ze zich al twintig jaar geleden officieel heeft uit laten schrijven bij de kerk. Elsje kon in ieder geval keurig uitleggen waarvoor Hemelvaart dan staat. Het leek even of de spruit het verhaal keurig in zich op had genomen, maar toen vroeg ze: "Maar hoe ging Jezus dan naar boven, mama? Vast en zeker in een luchtballon." Een van de andere kinderen riep daarop: "Nee, joh, op een wolk!".

En gelijk was Elsje terug in de brugklas, toen ze rondom de Hemelvaart bij haar vriendinnetje ging logeren. Dat vriendinnetje kwam uit een Zeer Gristelijk Nest en ze mocht dan ook niet reizen op zon- of andere Gristelijke Feestdagen. Dat respecterend bleef Elsje dan op haar beurt graag nog een nachtje extra want logeren bij je beste vriendin duurt op die leeftijd nou eenmaal altijd een nacht te kort.

Goed, het was dus Hemelvaart en de Patriarch las voor het eten een lange passage uit de bijbel voor, een vast ritueel in dit gezin (waarbij het eten dat alvast op tafel stond afkoelde tot net niet lekker meer). Elsje kon het niet laten en giechelde, waarop het gezin haar verbaasd aankeek. En Elsje lichtte haar vrolijkheid toe met de woorden: "Ik zie het helemaal voor me: wolk komt naar beneden, Jezus stapt erop, wolk stijgt op, Jezus zwaait nog even en is verdwenen in de hemel, hihihi." De verbijsterde stilte die op zulke blasfemische woorden viel, kan ze heden ten dage nog voelen, evenals de brandende wangen toen ze zich haar fout realiseerde.

Gelukkig is dit allemaal vergeven, Elsje mocht niet alleen die dag blijven, maar tot op de dag van vandaag is de desbetreffende vriendin nog een belangrijke factor in Elsjes leven. En als zij de ouders van de vriendin tegenkomt op feesten en partijen, zijn die nog immer even aardig als vroeger. Vergeving is god zij dank ook een belangrijke Christelijke waarde.

1 opmerking:

Ina zei

Doet me denken aan mijn oudste tantezeggertje - van de koude kant - die, toen een zus van een klasgenootje dood ging, door moord maar "liefst", en daar in de kleuterklas natuurlijk over gesproken werd, thuis vertelde: "Ze zeiden dat ze nu in de hemel is. Ik heb maar niks gezegd, maar hoe denken ze dat ze daar komt? Met een raket zeker, tssj." Voor sommigen is het zeker weten er al op zeer jeugdige leeftijd :-)