Nee, dan Eva

Eerder schreef Elsje al over het zeer indrukwekkende optreden van Rheen in de Utrechtse schouwburg. Wat Elsje daar niet bij vermeldde, was dat zij niet de enigen waren die daar de show stalen. De avond, georganiseerd door het Poëziecircus, was namelijk gewijd aan Vlaamse (literaire) talenten, onder de noemer 'Vlaams Vers'. En zo lazen daar Kristien Hemmerechts, Andy Fierens, Eva Cox en Els Moors voor uit eigen werk, aan elkaar gepraat door de halve Vlaming (want geboren te Hulst) Alexis de Roode. Een indrukwekkende rij talenten.

Dit alles omlijst door een heerlijk diner (of moet ik dinez schrijven want zo heet dit soort avonden in de schouwburg: dinez pluz). Tussen de gangen door vonden de optredens plaats, van zowel Rheen als ook van de schrijvers. Daarnaast werd er muziek gedraaid, waarvan alle bezoekers een tweetal CD-tjes mee naar huis kregen.

Vlaams vers? Niet alles was even vers. Want of Kristien Hemmerechts nou het predicaat vers moet opplakken, nou, dat weet Elsje nog zo net niet hoor. Kristien publiceert immers al eeuwen, en verzen zijn het niet. Dus deze avond was zeker niet van mindere kwaliteit geweest als Kristien verstek had laten gaan (hetgeen nog bijna gebeurde want ze zat vast op de 'autostrada'), integendeel. Want eigenlijk heeft Elsje een vreselijke hekel aan Hemmerechts. Zo schreef Elsje bij haar favoriete boekenclub, de boekgrrls, ooit:
"Leuke vraag: misser van het jaar. Tja, tja, da's een moeilijke. Ik denk toch dat ik Hemmerechts (zuil van zout) maar weer bombardeer tot mijn minst geslaagde leeservaring van 2004. Ik zou zo langzamerhand beter moeten weten en gewoon niet meer van haar moeten lezen... ze heeft de gewoonte om zeer irritante personages te gebruiken en dat leidt ook nog nergens toe (want je lekker ergeren kan soms erg functioneel zijn in een boek). En ik hoor constant haar wat zijige stem (die van Hemmerechts). Nee, mij kan ze niet bekoren."

En nou moet Elsje wel eerlijk bekennen dat Kristien dit keer erg meeviel. Ze las een aardige passage voor uit de Tuin der onschuldigen, waarin het niet praten met volle mond centraal stond. En daarna een stukje uit (ik denk) "V", over een voetmassage in Vietnam. De andere Vlamingen bevielen Elsje meer: bijna naamgenote Els Moors had een prachtige performance, maar Elsje snapte haar gedichten eigenlijk niet. Misschien bij herlezen? In ieder geval 'food for thought'. En Andy Fierens was vooral een hoop herrie, hoewel zijn gedicht over de 'gebroken man' de moeite waard was: eindelijk een beetje zelfspot.

Elsje genoot vooral van dichter Eva Cox. Ze heeft dan ook direct een bundeltje van deze dame aangeschaft, die (enigszins besmuikt) laten signeren en als appeltje voor de poeziedorst mee naar huis genomen. Al met al een bijzonder geslaagde avond, met de nodige souveniers waar Elsje nog lang en gelukkig van zal genieten.