Stormstrand

Vandaag heeft Elsje in haar eentje een strandwandeling gemaakt. Met een stevige, zeg maar gerust zeer stevige rugwind. Dat heeft een hoop mooie sensorische ervaringen opgeleverd.

Zo hoorde ze natuurlijk vooral veel wind. Zo'n bulderend geluid dat bijna alle andere geluiden uitsluit. Bijna, dan wel te verstaan, want als tweede grote geluid was er het geluid van de golven, die op het strand te pletter sloegen, daarbij schelpen tegen elkaar ´rammelend´. Door al dat auditieve geweld drong heel af en toe de kreet van een verstoorde vogel heen, die Elsje waarschuwde vooral niet dichterbij te komen.

Ze rook de heerlijk zilte lucht van de zee, die plakkerige zilte lucht. Die voelde ze ook, ze proefde hem. Heerlijk!

Ze zag daarentegen niet veel, want door de wind werd er veel zand rondgeblazen. Haar blik werd dus vooral naar beneden gericht. En daar zag ze schelpen, heel veel schelpen. Veel kokkels, nonnetjes, scheermessen, mosselen, zelfs een enkele oesterschelp. Door de wind was er zand in prachtige patronen omheengewaaid. Ook zag ze een dode meeuw (ongeringd), een paar hele kleine krabbetjes en een mooie volwassen Noordzeekrab.

Door het weer was ze bijna alleen op het strand. Ze kwam twee strandhengelaars tegen; bij één van hen probeerde een meeuw aas te stelen uit zijn koffertje. Verder kwam ze een man en een jongetje tegen die samen tegen de wind in ploeterden. Ze droegen allebei een rood windjack. Het jongetje bleef achter de man lopen om zo een beetje in diens luwte te kunnen blijven. Halverwege kwam Elsje nog een vader met twee kleine meisjes tegen, die tussen de duinen doorgerend kwamen, naar de zee sprintten en gelijk weer terug renden, hand in hand. En tot slot zag ze het NSG, dat haar met grote zwaaien welkom heette.

En toen brak ook nog de zon door. Een perfecte middag.