Gestrikt

Al tijden roept Sjaak bij elke emotionele uitbarsting (die ik overigens best vaak heb) "begin toch een weblog!". Een berichtje in de Volkskrant van vanmorgen (p. 2) trok me over de streep. Geen idee of ik überhaupt aan meer dan dit ene berichtje toe ga komen, maar wie weet?

Goed, nu dus dat berichtje in de krant. Dierennieuws doet het altijd goed in ons NSG dus het stukje "damhert in nood middelpunt getouwtrek" moest even gescreend worden op voorleesbaarheid.

Wat was er gebeurd? Het arme beest was met z'n gewei verstrikt geraakt in een rode lap. Ik dacht even dat het aspiraties had gehad om toreador te worden, maar nee. Waarschijnlijk was door een natuurliefhebber een rood tafelkleed achtergelaten in het natuurgebied (Lauwersmeer) en bij het fourageren had het onding zich aan diens gewei gehecht. So far, so good.

Je denkt dan: in Nederland wordt daar een dierenarts op afgestuurd, beest wordt verdoofd, tafelkleedje van het gewei gewipt en voila: klaar is Kees (als we ervan uitgaan dat het hert zo heet). Maar nee hoor, dat had je gedacht. Eerst moest er DAGEN worden vergaderd voordat de burgemeester van Kollumerland het heft in eigen handen nam en de politie op het dier afstuurde (het hert verstopte zich prompt in het bos, maar dat terzijde). En waarom duurde het zo lang: omdat het erg kostbaar is om een verdovingspijl te laten schieten: wel 100 €! En al die dagen vergaderen dan? Dat kost kennelijk niets??