zondag 2 augustus 2009

Nog zestien

Nog maar zestien dagen te gaan tot Elsjes veertigste verjaardag. In de aanloop daarnaartoe kijkt ze terug op de afgelopen veertig jaar. Zestien jaar geleden was het 1993. Het jaar waarin de peuter James Bulger vermoord wordt door twee tienjarigen. De dadertjes worden later dat jaar veroordeeld tot opsluiting voor onbepaalde tijd. Na een wekenlange belegering van een sekte in Waco bestormt de FBI het complex. Daarbij komen 80 leden van de sekte om het leven. Intel brengt de eerste Pentium-chip op de markt en met een viertonig plingeltje (dat ze volgens Elsje nog steeds gebruiken) wordt in reclames duidelijk gemaakt dat in de aangeprezen computer een Intel-Pentium-chip zit. XS4all is in 1993 de eerste commerciële internetprovider. In België overlijdt koning Boudewijn; hij wordt opgevolgd door zijn broer Albert. Een grote aardbeving in India kost aan ruim 10.000 mensen het leven.

In 1993 studeert Elsje af en begint ze aan haar promotieonderzoek. Daarvoor reist ze in het gezelschap van een groepje andere Utrechters elke dag met de trein en metro op en neer naar Amsterdam-Zuid. Een traject dat berucht is om de overvolle treinen en vertragingen. Ze zijn daarom erg blij als aan het eind van dat jaar station Duivendrecht geopend wordt, waarmee de reistijd en het reisgemak aanzienlijk verbeteren. Jammer is wel dat je dan niet meer via station Amsterdam Amstel gaat. Niet vanwege dat station zelf, een naargeestiger plek bestaat vrijwel niet langs het Nederlandse spoorwegennet, maar vanwege de snackshop op het perron. Want op weg naar huis heeft Elsje vaak trek die door deze snackshop prima gestild kan worden, terwijl op station Duivendrecht dat eerste jaar niets eetbaars te krijgen is.

In 1993 zingt Elsje graag mee met Anita, is ze net als de rest van Nederland ontroerd als de doodzieke AIDS-patient René Klijn bij Paul de Leeuw zijn Mr. Blue vertolkt, en maken de Liefdesliedjes van de Jazzpolitie haar vrolijk. Op afstudeerfeestjes brullen de aanwezige dames graag mee met de buitengewoon expliciete tekst van Consolidated. En ondanks het feit dat Simon LeBon niet zingen kan, vindt Elsje in 1993 Ordinary World van Duran Duran toch een fijn nummer.

Als uitsmijters eerst een nummer waarvan sommige mensen vinden dat het zweverig is, maar Elsje kan er ook nu nog van genieten.


En het laatste filmpje van vandaag komt uit het Tribute-to-Freddy-Mercury-concert. Elsje vindt namelijk de uitvoering van Somebody to love door George Michael en de overgebleven Queen-leden een juweeltje.

4 opmerkingen:

elke zei

Is het al zo lang geleden dat dat kindje vermoord werd? Mijn god, wat worden we oud... Dat kind helaas niet.

En ik ken de helft van uw muziek niet, Elsje. Heb je trouwens al eens het haar van diene eerst mens bekeken. Precies gelijk die gasten van... (shit, ik kan er niet op komen, het waren Duitsers maar ze zongen in het Engels van die emo-muziek).

En Paul de Leeuw had toen nog haar!

elke zei

Modern Talking, dat was het!

Sjaak zei

Dat nummer van Valencia vind ik ook mooi.

Die 'suck'tekst komt later nog wel eens.

Suske. zei

Amaai, als je dat nu terugziet. Wat vliegt de tijd.